TC DE KROON IN NISSE EN LEWEDORP

22-04-07

Na een winter waarin fanatiek getraind werd en met de nodige trainingwedstrijden in de benen zou het in Nisse dan eindelijk echt gaan beginnen. Zoals gewoonlijk waren we ruim voor aanvang ter plekke. Enigzins nerveus waren we wel. Kijk, tijdens de trainingwedstrijden konden we goed mee, maar ergens vrees je toch dat er vandaag opeens een aantal renners opdoemen die je er helemaal afrijden... Al tijdens het inrijden bleek dat de heerlijke lentezon blijkbaar ook de nodige zuurstof had opgeslokt wat vooral Daaf parten speelde. Stijn hoefden we vandaag niet aan te moedigen want die had andere verplichtingen. Ruim voor aanvang hadden we ons al achter de dranghekken opgesteld om vooraan bij de start te verschijnen want er bleken zich over de 70 (!!) renners te hebben ingeschreven. Wat volgde was een bloednerveuze koers waarin het voortdurend dringen was om vooraan te geraken en, vooral, te blijven. Rob had daar weinig moeite mee en sleurde op zijn bekende wijze het hele peloton over de smalle weggetjes rond Nisse. Dat het met dat gedrang wel mis moest gaan bleek al snel middels een aantal flinke valpartijen. Toen na de laatste valpartij er een aantal sterke renners weg reden zaten we helaas niet mee. Rob had al veel gegeven en Daaf was vandaag gewoon niet goed. Gevolg: een 17e(Rob) en 27e(Daaf)plek. Na afloop nog even met een biertje erbij naar de A's gekeken. Volgende keer beter moet je maar denken. Die volgende keer kwam dus een week later in Lewedorp. Rob was er niet. Hij was met Ricky naar een landelijke ATB wedstrijd( zeer verdienstelijk 8e!). Okay, dan moesten Stijn en Daaf de eer maar hoog houden! Daaf had besloten het eens bij de 40 + te proberen. Klokslag 13.00 viel het start schot voor hem en 1 minuut later kon Stijn vol in de beugels. Op het mooie , goed berijdbare rondje bleek niemand bij de S/P's in staat om weg te rijden. Massasprint dus, en een mooie derde plaats voor Stijn. Dus alweer met bloemen naar huis! Gezien zijn snelle progressie behoort een overwinning in de komende koersen zeker tot de mogelijkheden! Daaf ondervond inmiddels dat er bij de 40+ zeker net zo hard gereden werd als bij de B's. Toen er de laatste 2 ronden een aantal renners wegreden moest hij passen maar met een 8e plaats mocht hij zeker niet mopperen. Volgende week het TMZ kampioenschap in s'Heerenhoek. We hebben er al weer zin!

BLOED ZWEET EN BANANEN.

Eindelijk was het weer zover. De dag waar ik al bijna de hele week naar uit keek. Zaterdag 7 april 2007 was de laatste trainingswedstrijd in Kruiningen, en die dag was inmiddels aangebroken. Vandaag zou het moeten gebeuren. Na een 7e een 4e en een 3e plaats zou het nu mijn dag worden om 1e te worden. Zeker omdat ik de laatste wedstrijd had gemist vanwege het geheime, 150 km lange trainingsprogramma in het Belgische Balen.

De wekker ging om kwart voor 7 maar werd genegeerd om er pas om 11 uur uit te komen.
Topsport noemen ze dat! Na een ontbijt van bananen en pap ging ik samen met de mannen op weg naar Den Inkel. Bij het inschrijven kreeg ik nummer 1 opgespeld. Toeval of niet, ik zei dat het me vandaag ging lukken. “Ja,ja dat horen we hier wel vaker” aldus de mevrouw achter de balie. De materiaalman was inmiddels gearriveerd met de fietsen dus na nog even snel een banaantje weg gewerkt te hebben, kon het inrijden beginnen. De zon bleef helaas weg en de wind stak op maar dat mocht de pret niet drukken.

De eerste helft van de wedstrijd ging niet echt lekker. Ik kon maar slecht in mijn ritme komen en niemand wou kopwerk doen. De laatste 3 ronden waren inmiddels aangebroken. Het tempo werd flink opgeschroefd om de makke lammetjes achterin eens lekker te laten werken. Net voor de laatste ronde werden we ingehaald door een enorm Peloton bestaande uit de veteranen en de B’s. Het is ons verboden om daar tussen te gaan rijden maar als er 1 gaat volgen er meer dus met een man of 5 vlogen we er achteraan. We werden echter al snel verzocht om er achter te gaan rijden door enkele humeurige ouwe lui die waarschijnlijk jaloers waren dat we harder konden rijden. Laatste ronde, nu ging het gebeuren, goed opletten of er iemand demarreerde want dan moest je er natuurlijk gelijk achteraan. En ja hoor daar ging de eerste, ik er achter aan maar met nog anderhalve km in het vooruitzicht stopte hij al snel zijn ontsnappingspoging. Daar ging de volgende maar ook die werd snel gepakt. De laatste bocht kwam ik als 4e uit met een aardige 40 km per uur. Te vroeg sprinten is funest dus ik wachtte nog 200 meter en begon nu aan de 300 meter nar de finish. PAS OP HIJ GAAT ER LANGS, werd van alle kanten geroepen en de 3 mannen voor mij begonnen ook te sprinten. Met een 55 km per uur kwam ik moeizaam langs de 1e man en er restte mij nog maar 200 meter tot de finish. Plotseling klonk er een kreet en daarna het geluid van metaal schrapend over het asfalt. Als domino stenen klapte bijna het hele peloton op elkaar. De nummers 2 tot en met 10 waren gevallen… Het enige wat ik op dat moment dacht was SHIT, Was het mijn schuld? Zal ik omdraaien ? Zijn er gewonden? Was het mijn schuld? Inmiddels was ik als 1e gefinisht maar keerde snel om richting de valpartij. Op de grond lagen nog enkele renners met bebloede knieën. Gelukkig niks ernstigs. Met gemengde gevoelens nam ik de bloemen in ontvangst, en er werd me duidelijk gemaakt dat het toch echt niet mijn schuld was. Moe, en voldaan keerden we huiswaarts. Met de hoop dat ik nooit meer op deze manier zou winnen.
Op naar de volgende wedstrijd!

Stijn Brilman

De Tom Boonen Classic te Balen.

Voor zaterdag 31 maart 2007 had Mariel ons via internet uitgenodigd om mee te gaan naar de Tom Boonen Classic. Een toertocht in België, te Balen. Balen ligt een kleine 10 km achter Geel en Mol. Bij deze toertocht kon er gekozen worden uit 4 verschillende afstanden, voor de liefhebbers 75 en 90 km, voor de idioten 130 en 150 km!
Het blijkt dat er in de Toerclub toch een aantal idioten lid zijn, want alleen de afstanden 130 en 150 km zijn deze dag verreden door de deelnemers.
Deze deelnemers waren, onze snelle mannen Daaf, Rob en Stijn verder Willy, Marco en Luuk en de achterhoede werd in beslag genomen door Mariel en Jacco. Toch moedig van Mariel om op deze heugelijke dag, namelijk haar verjaardag, Jacco er doorheen te sleuren!

Doordat er dus grote afstanden gereden zouden worden was er besloten om des ’s morgens 6 uur te vertrekken vanuit Wissenkerke, beetje vroeg hé! Willy en Mariel hadden besloten om daags voordien af te reizen om wat meer voorbereidingstijd te hebben zaterdagmorgen.
Het weer was redelijk ok, maar wel niet zo warm. ’s Morgens was het slechts 5 graden bij aankomst, uiteindelijk is het zo’n 15 graden geworden.
Bij aankomst werden we ontvangen op een groot parkeerterrein van de plaatselijke voetbal vereniging, alwaar ook de inschrijving plaats had. Veel auto’s, veel fietsen en dus ook veel deelnemers.
De mannen voor de 150 km besloten gelijk er vandoor te gaan, dus die waren al vlug uit het zicht. Persoonlijk zat ik niet zo lekker, ik was nog niet in vorm (zou eigenlijk ook niet meer gebeuren die dag!), maar met 27 á 30 maakten we onze eerste km. Het parkoers was nog redelijk vlak met af en toe was lichte verhogingen. Bij de 45 km hadden we een klein stopje voor een watertje en een stukje fruit. Dit was wat mager, maar bleek te komen door de onverwachte grote hoeveelheid deelnemers.
Het parkoers begon wat meer hellingen te bevatten en daar had ik toch wel wat moeite mee, de anderen ogenschijnlijk niet. Bij km 60 of 70 denk ik zo, was er een splitsing tussen de afstand 130 en 150 km. Van tevoren waren we er nog over eens dat er de 130 gereden ging worden, maar Willy, Marco en Luuk besloten op het laatste nippertje toch de 150 in te slaan, echt gek! Zelf was ik het al een beetje zwaar gaan vinden, maar toch proberen stoer door te fietsen. Na enkele pittige dijkjes, waar m’n dijen zijn ontploft, was er gelukkig een stop bij een cafeetje, ook zo rond 12 uur, dus we hebben wat gegeten en gedronken. Rob, Daaf en Stijn waren daar reeds aanwezig en zagen er nog fris uit, de buffels! Een half uurtje later kwamen de andere mannen er ook aan, en ja toen zijn wij weer gaan rijden. Natuurlijk de snelle mannen als een raket, maar Mariel en ik moesten toch eerst weer een beetje in beweging komen. Door een mooi landschap gingen de eerste 20 km best wel lekker, totdat er weer een paar heuveltjes waren die ik erg taai vond. Ik had toen ook al enige tijd de vochtige adem van de man met de hamer in m’n nek en die heeft toen dus ook toe geslagen. De benen leeg en de kuiten in de kramp. De snelheid was er enige tijd uit totdat we konden aansluiten bij een groepje was net een goede snelheid hanteerde. Tot ongeveer 15 km voor het eind (denk ik) schoot ik weer in de kramp en moest ik lossen en heb het uitgereden op het tandvlees. Bij de uiteindelijk terug komst kwam ook net de groep Willy achterop en samen zochten we de snelle mannen op. Zij zaten reeds in de kantine aan een groot bol glas te lachen (uit waarschijnlijk) naar ons. Samen nog wat gedronken en gedouched en toen weer naar huis.
Ik vond het een gezellige dag, maar toch licht vermoeiend! Een volgende keer weer.

Jacco