HAGELANDRIT 2006
Turnhout, 01-04-2006

Een rit met hindernissen

Vandaag stond dus de eerste toertocht op het programma. De Belgische Erwin Krol had een verregende dag aangekondigd maar dat weerhield ons (Marco, Mariel, Willy, Rob en Daaf) er niet van om met frisse moed, zo rond 07.45 uur richting Turnhout te vertrekken. Gelukkig bleek ook de Belgische weerman niet onfeilbaar want afgezien van een enkele fikse regenbui bleef het verder droog. Eenmaal in Turnhout aangekomen bleek maar weer eens dat de Belgen vroege vertrekkers zijn want we hoorden bij de laatste starters, die dag! De eerste 40 km ging door een typisch Belgisch landschap. Dat wil zeggen; een aaneenschakeling van stukjes oud boerenlandschap, bosjes, oude krotten en varkenskotten, schitterende nieuwe villa's en de gevaarlijkste kruispunten die je kunt bedenken. Zo rond de 45ste km diende zich, tijdens de eerste bevoorrading in het plaatselijke cafe, de eerste tegenvaller aan. Ze hadden geen appeltaart!! Na de koffie met broodjes en de suikerwafels gingen we weer op pad. Inmidels waren we in zuidelijke richting afgezakt tot bij Aarschot. Dat betekende dat we nu in de Hagelandse heuvels waren beland. Al bij de eerste steile klim sloeg echter het noodlot toe! Rob zette aan voor een demarrage berg op en trapte in een keer derailleur, ketting, tandwieltjes en achterwiel naar de fillisteinen! Einde oefening voor hem dus! Gelukkig had de organisatie een ophaaldienst geregeld. We bleken ons echter uitgerekend op het verste punt te bevinden. Dat betekende dus dat het nog wel een uur kon duren voordat Rob kon worden opgehaald. Tot overmaat van ramp besloten de weergoden boven de sluizen eens flink open te zetten. Aangezien het weinig zin had om met zijn allen te gaan staan wachten gingen de anderen weer op pad. Maar een ongeluk komt nooit alleen, dus raakten we binnen de kortste keer het routespoor bijster. Na wat heen en weer gerij in de stromende regen vonden we het goede spoor weer en werd het ook weer droog zodat we konden genieten van het prachtige landschap met mooie groene heuvels en leuke dorpjes. Na enkele heuveltjes kwamen we aan bij een klim die door de organisatie was aangekondigd als "De Poggio"(niet die van San Remo, maar die van Diest..). Dat beloofde wat, en inderdaad het was een kuitenbijter van formaat!. Na enkele haarspeldbochten en een stijgingspercentage van 18% waren we allemaal blij dat we weer boven waren. Vanaf dat moment ging het verder over vlakke wegen richting Turnhout. Door al die heuveltjes was het gemiddelde inmiddels behoorlijk gezakt waardoor we pas rond 17.00, na zo'n slordige 137 km, weer bij het vertrekpunt aan kwamen. Rob stond daar inmiddels al zo'n anderhalf uur, lichtelijk ongerust te wachten. Snel douchen, en na een paar Belgische biertjes keerden we met gemengde gevoelens huiswaarts.