KLIMMEN-BANNEUX-KLIMMEN

29-04-07

De dag voor de Koninginnedag hadden we het plan opgevat om weer eens naar Zuid-Limburg af te zakken om daar een pittig tochtje te gaan rijden. Daaf had al menigeen de stuipen op het lijf gejaagd door allerlei stijgingpercentages op te sommen, die we zouden moeten overwinnen. Mooi genoeg bleek het percentage bikkels in Tourclub de Kroon hoog te liggen want een slordige 12 man gaven zich op om mee te gaan. Ja, wij laten ons niet af schrikken door een aantal bergjes meer of minder. Willy, Mariel, Marco, Katinka en Piet hadden zich de avond daarvoor al verschanst in vertrekpunt, cafe het Koppelke, zodat ze uitgerust aan de start zouden verschijnen. Leo W., Rob,Stijn, Ko, Jan, Jaco en Daaf voegden zich zo tegen 9 uur ´s morgens bij hen. Het zonnetje scheen al vol op, dus er kon weinig meer mis gaan. Na een viertal kilometers zaten we al op de Sibbegrubbe, een mooi lopende klim van zo´n 2 km. Dit bleek het startschot te zijn van 90km of 130 km door de Limburgse en Belgische heuvels waarbij er geen meter vlak was. De parcours bouwers verdienden een dikke pluim want het was werkelijk een schitterende, maar slopende, rit. De 130 km mannen kregen zo halverwege de 5 km durende klim naar Banneux voor de wielen geschoven. Een prachtklim waarbij iedereen in zijn eigen tempo visioenen kreeg van een alpenetappe in de Tour. Na de welverdiende rustpauze kreeg de tocht dan daadwerkelijk het karakter van een pelgrimstocht toen de gevreesde Cote de Cornesse opdoemde. Een monster van 1850 meter met een voortdurend stijginspercentage tussen de 12 en 18 %!!! De gedachten aan afstappen waren talrijk maar we gingen natuurlijk gewoon door. Conclusie, waar je aan het eind komt van je mogelijkheden begint het grote afzien. Maar okay, niet zeuren want dat is ook fietsen, toch! Wie dacht dat daarmee de moeilijkheden over waren vergiste zich deerlijk! Ook de resterende kilometers voerden ons over zwaar geaccidenteerd maar gelukkig, landschappelijk gezien, zeer mooi terrein. Toen we weer in Klimmen arriveerden bleek de club van 90 al aan een groot glas bier te zitten, al dan niet met gemasseerde spieren. Langzaam aan druppelden alle leden weer binnen. Iedereen in goede gezondheid maar met een vermoeid lijf. Tevreden keerden we ,na de dorst enigzins te hebben gelest, terug naar het vlakke land. Volgende week weer gewoon zij wind tegen.

Foto´s door Jaco en Katinka.